Verhaal oud deelnemer GaandeweG
Karin Vette uit Harderwijk
Opleiding tot Uitvaartbegeleider GaandeweG oktober 2018
MIJN EERSTE UITVAART
Ik wil je op de hoogte brengen van mijn start van 2019. Het was een warme Gaandeweg-samenwerking. Ik ben per 1 december gestopt met mijn baan. Vanaf dat moment was ik beschikbaar om als uitvaartverzorger aan de slag te gaan binnen mijn eigen bedrijfje “Uitvaartzorg-Karin”.
Op eerste kerstdag kreeg ik een telefoontje van de vrouw van een oud-collega. Maarten was die morgen overleden aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Ondanks dat ik me hierop had voorbereid, ik heb tenslotte al een voorgesprek gehad met de familie, kreeg ik toch een soort van stokkende ademhaling en een gevoel van paniek door de adrenaline die door mijn lijf schoot.
Een voorgesprek, dat is fijn bij zo’n eerste uitvaart dacht ik nog. Nou, niets bleek minder waar. Bijna alle wensen waren anders geworden. Omdat het kerstmis was, kon ik de koster niet te pakken krijgen. Het kerkgebouw moest de locatie voor de afscheidsbijeenkomst worden, dus moest ik wel weten of deze beschikbaar was. Wel alvast een optie op de natuurbegraafplaats genomen.
De thanatopracteur was ziek en stuurde me door naar een ander. Deze was erg druk en kwam dus pas om 18:00 uur. De kist werd tijdens de thanatopraxie gebracht. Uiteindelijk lag Maarten om 22:00 uur thuis opgebaard in de kist.
Wat een dag!
Tweede kerstdag stond in het teken van de planning. De koster had mij gelukkig inmiddels bevestigd voor gebruik kerk. De begraafplaatsbeheerder deelde mij mee dat er vóór 14:00 uur begraven moest worden i.v.m. het winterseizoen. Op mijn argument dat er gasten vanuit Limburg moesten komen, maakte hij korte metten. “Dat gezeur, dan moesten ze maar eerder opstaan”.
De wensen zoals eerder besproken gingen overboord, er kwam een kleine condoleance (1 uur voor meer dan 400 gasten) voorafgaand de uitvaartbijeenkomst. Daarna met een klein gezelschap (lees:115 mensen) naar de begraafplaats om vervolgens een koffietafel te gebruiken op een andere locatie. Er werden tussen de 400-450 mensen verwacht. De gewenste locaties voor de koffietafel waren allen gesloten wegens de “rustweek” na oud/nieuw. Uiteindelijk toch een goed alternatief gevonden.
Bij het bekijken van Maarten valt me, ondanks de thantopraxie, de vale, grijze verkleuring op in zijn gezicht. In de gaten houden…
De kaart werd opgesteld en ging naar de drukker voor een proefdruk. ’s Avonds digitaal aangifte gedaan bij de gemeente. Door de feestdagen zijn de openingstijden beperkt. Op 27 december moest ik om 08:00 bij de winkel zijn voor postzegels en verzendsets. Alles uitverkocht. Er was een soort hamster-periode geweest omdat de TPG de prijzen omhoog deed vanaf 1 januari. Gelukkig bij een ander agentschap wel het nodige kunnen aanschaffen.
Snel naar de fotowinkel om een grote foto af te laten drukken. Deze moet bij het condoleanceboek op de werkplek van Maarten staan. De familie puzzelt nog steeds aan de kaart, steeds moet er iets bij/af. Uiteindelijk kan ik om 15:00 uur de kaart aanbieden aan de drukker. Deze gaat proberen om ‘m nog te drukken zodat hij met heel veel mazzel deze dag nog op de bus kan. De familie gaat verder met het schrijven van de enveloppen.
Ik ga de foto halen en naar de werkplek brengen. Dan vlug naar de gemeente voor de aangifte. De drukker belt, kaarten halen, met z’n allen in de enveloppen doen en als een malle naar het postagentschap. 18:09 op de bus, pffff
Ik schuif aan bij het overleg met degene die de dienst vorm gaat geven. Ik kijk eerst bij Maarten en schrik een beetje van zijn groenige waas in zijn gezicht. Ik maak samen met zijn dochter zijn kleren open om de buik te inspecteren, die ziet nog geel (zoals na overlijden).
Rond 12:00 uur zijn er afspraken gemaakt over de dienst. Ieder gezinslid heeft z’n opdrachten. Ik informeer de familie over de zorgwekkende kleuring die ik geconstateerd heb en leg uit dat ik het eind van de middag nogmaals wil bekijken. Eventueel kan de thanatopracteur nog langskomen voor een airbrush. Als de verkleuring komt door achteruitgang van het lichaam, vertel ik dat zij de keus hebben om de kist te sluiten.
De familie wil geen airbrush, als de kist dicht gaat, willen ze dat Maarten naar een uitvaartcentrum gaat. Ik informeer of het uitvaartcentrum plek heeft in een 24-uur kamers en of zij bereid zijn om eventueel vanavond met mij mee te kijken naar de toestand van Maarten. We spreken af dat ik hen zo nodig bel. Helaas ziet het gezicht van Maarten groenig, inmiddels ook de hals. Ik vertrouw dit niet. Ik praat hier openlijk over met de familie. Ik bel mijn collega. Die beaamt mijn observatie. Hij drukt zich wel iets anders uit naar de familie toe. “U zult hem morgenochtend groen aantreffen en morgenavond zwart, dat beeld wilt u niet op uw netvlies!” Oeps, die komt aan.
We geven de familie alle rust en ruimte om samen afscheid te nemen. Ze besluiten zelf de kist te sluiten. Ze doen dit dus zonder begeleiding of uitleg en draaien de schroeven door de omgeslagen stof. Ik doe uitgeleide door voor de auto uit te lopen. Ik ga mee naar het uitvaartcentrum. We leggen Maarten in een bodybag en kitten uit voorzorg de kist dicht. Ik spreek af dat deze collega ook het statievervoer doet op de dag van de uitvaart. De reeds geregelde vervoerder zeg ik af. Dat wordt niet vriendelijk ontvangen. Wat een rare mensen zijn er toch!
Dan voel ik rust. Ik slaap die nacht weer goed. (Was al 2 dagen niet gelukt)
Tijdens deze dagen heb ik telefonisch contact met Silvia, mijn klasgenootje die ook al aan het werk is als uitvaartverzorger. Het is heel erg fijn om te sparren. Aangezien ik hulp nodig heb tijdens de uitvaart vraag ik Marco, Jennifer (ook 2 groepsgenoten van de opleiding) en Silvia of ze mij willen bijstaan. Wat ben ik blij met ze!
In de dagen die volgen zet ik de puntjes op de ï. Aan de details wordt gedacht. Het draaiboek krijgt vorm. Ik word hierbij aangestuurd door mijn eerdergenoemde ‘back up’ mensen. Zij controleren mij en vullen waar nodig aan.
Zaterdag breng ik samen met de familie een bezoek aan de begraafplaats. Ik bespreek daar mijn dingen met de beheerder. Zondag bel ik alle dragers (schouderen) en spreek af tijdens het moment van condoleance om instructies te geven. Ook voor het dalen van de kist in het graf m.b.v. touwen. Omdat oud/nieuw ook nog tussen het overlijden en de uitvaart zit, vergt alles een vooruitziende blik en medewerking van derden. Zo moet het kerkboekje op oudejaarsdag geprint worden. Tevens breng ik die dag de spullen naar de kerk en testen de koster en de dochter de muziek en de beelden.
Op nieuwjaarsdag neem ik met familie het draaiboek door. Ze zijn zich bewust van alle consequenties van de keuzes. Er zullen i.p.v. de eerder doorgeven 100, nu 115 gasten deelnemen aan de koffietafel. De betreffende locatie is gesloten, ik spreek in en mail erachter aan. Ik hoop dat dit goed overkomt. Tijdens mijn bezoek aan de familie krijg ik een nieuwe melding van overlijden. Aaahhh…hier heb ik nu echt de tijd en ruimte niet voor en verwijs deze meneer door naar de collega’s van Puur uitvaartzorg. Samenwerken wilde ik; hup dan maar meteen.
En dan de dag van de uitvaart.
Marco en Silvia zijn er om 08:00 uur. Zo fijn om hun om mij heen te hebben! Alleen dat al zorgt dat ik redelijk ontspannen deze dag beleef. Alles gaat op rolletjes, precies zoals uitgedacht en omschreven in het draaiboek. Het enige wat we vergeten zijn is een foto te maken van ons drieën, zodat je kan zien hoe fijn jouw “Gaandeweggers” het samen gedaan hebben!
Ik kijk terug op een hele leerzame tijd. Ik heb voor mezelf allemaal leerpuntjes voor een volgende keer. Ik heb de Thanatopracteur nog gesproken om terug te koppelen. De familie was tevreden en ook van de gasten hoor ik positieve geluiden.
De lesmap van de opleiding heeft regelmatig als naslagwerk opengelegen. Kortom een goede Gaandeweg-start van 2019