Annegrit Schuurmans
Annegrit Schuurmans volgde bij GaandeweG de opleiding tot Ritueelbegeleider in 2020. Ze is, van de kriebels-in-de-buik-vlinders naar liefde door dik en dun, gelukkig getrouwd met Marcel. Inmiddels 27 jaar.
Sinds begin dit jaar is ze gestart als zelfstandige Ritueelbegeleider bij Met Annegrit.
Wat is jouw motivatie/aanleiding om deze opleiding te volgen.
Via diverse ‘omzwervingen’ zoals schuldhulpverlening, makelaardij en toch weer het bankwezen, heb ik een dik jaar geleden de knoop definitief doorgehakt. Ik besloot mijn hart te volgen en mij aan te melden voor de opleiding Ritueelbegeleider bij Afscheid.
Het was iets waar ik 20 jaar geleden al over sprak. Het belandde toen in de doofpot. Want een gezin stichten, werken en het huishouden op orde houden, vergt genoeg energie.
Waarom heb je voor GaandeweG gekozen?
In 2016 bezocht ik een informatiedag. Door de positief aanstekelijke vertelwijze van Geraldine heb ik kennis gemaakt met het waardevolle vak van ritueelbegeleider bij afscheid.
Vanwege het makkelijk toegankelijk zijn, geen poeha, zonder poespas, het hartelijke kennismakingsgesprek en de duur van de opleiding tot ritueelbegeleider, normaal gesproken een half jaar, heb ik gekozen voor GaandeweG. Toen (2016) was ik net geswitcht van baan en ik heb daar eerst de focus op gelegd. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en in februari 2020 ben ik gestart met de opleiding.
Wat heb je er geleerd (naast de tools voor het vak)?
Door de diversiteit van alle deelnemers, met ieder een eigen inbreng en andere gevoelens en ideeën, ontstaan nieuwe, mooie inzichten. Je kunt veel meer, je bent sterker dan dat je zelf denkt. Zelfs nu na de opleiding zijn de contacten met mijn medecursisten van ongekende waarde. Je deelt namelijk dezelfde passie en voelt elkaar feilloos aan.
Waar breng jij het geleerde de wereld in?
Januari 2021 ben ik gestart als zelfstandig Ritueelbegeleider. Ik werk vanuit Groenlo in de regio Achterhoek-Twente.
Zou jij mensen aanraden om weer een opleiding te doen, nu je groot bent?
Zeker, al ga ik nooit groot worden met mijn 1.62mtr. Ik zeg altijd maar: ‘klein maar fijn’.
Mijn hart is symbolisch groter geworden, gegroeid. Wat je vanuit je hart doet, voelt alleen maar goed. Daar groei je van.
Je bent nooit te oud, het is nooit te laat, om een opleiding te volgen. Zeker niet als je vanuit die opleiding je passie mag uitdragen:
Nabestaanden begeleiden in een week van afscheid nemen.
Met passende woorden, rituelen en muziek.
Met liefde warme herinneringen maken.
Daar draait het om.
Wat heeft het jou gebracht?
Met een club van mooie mensen de opleiding afgesloten middels een onuitwisbare herdenkingsdienst. Deze herdenkingsdienst heeft de aanzet gegeven voor mijn missie, mijn passie: Nabestaanden begeleiden in een intense week van afscheid nemen van hun dierbare. Warme herinneringen verzamelen!
Na een aantal afscheidsdiensten via een uitvaartleider ben ik begin april voor de eerste keer rechtstreeks door de familie benaderd. Of ik de afscheidsdienst wil verzorgen? Geen spoortje twijfel, een volmondig ‘Ja’. Ik voel me vereerd en wat een voorrecht om dit voor hen te kunnen doen. Met gezonde spanning op weg naar het huisbezoek. Bij het openen van de voordeur klinkt oprecht: ‘Je had gerust via de achterdeur kunnen komen’. Wat een warme begroeting en ik voel dat het goed komt.
De spanning maakt plaats voor een eerlijk en mooi gesprek met af en toe een traan maar zeker ook met een lach om de fijne herinneringen. Het voelt bijzonder en tegelijkertijd heel fijn om deel te nemen aan een intiem en verdrietig familiegebeuren. Alles mag gezegd worden, ieder mag zijn zoals hij/zij is. In voorbereiding op de dag van het afscheid hebben we veelvuldig contact.
Het weer op de dag van het afscheid heeft een ‘gouden randje’. Zonnestralen maken alles mooier. Het uitzicht vanaf de aula is om stil van te worden. Stil worden om samen met de familie en genodigden hun geliefde te herdenken. Om het leven, het afscheid en het gemis met passende woorden te vertellen en muziek te laten klinken.
‘Wat heb ik toch een prachtig vak’.