Boer Rommert
GaandeweG Uitvaarten
Rommert van Dalen is 92 jaar als zijn lieve vrouw Nettie overlijdt.
Ze wonen in een klein boerderijtje niet ver van het dorp. Rommert heeft zoveel mogelijk Nettie zelf verzorgd. De plaatselijke thuiszorg hielp hem daar waar nodig.
Rommert is blij voor zijn vrouw dat zij eerder mocht gaan. Dat zij het verdriet niet hoeft te voelen van alleen achterblijven en vooral weg te moeten van de boerderij.
Als ik met Rommert over de uitvaart van Nettie praat komen er precies genoeg woorden. Hij is geen prater maar hij weet wat hij wil en vindt dat moet gebeuren wat hoort. Kerk, dominee, begraven en een broodmaaltijd.
Bij de keuze voor rouwkaart wordt hij nog bedachtzamer. Hij spelt langzaam letter voor letter de naam van zijn vrouw. Noemt zorgvuldig haar geboortedatum en snikkend haar sterfdatum.
Als hij met z’n grote rode boeren zakdoek zijn snotneus weer in bedwang heeft gaat ie verder. Zijn naam, adres, naam van de kerk en zelfs het nummer van de straat van de kerk weet hij naar boven te halen.
‘Welke (aankondigings-) woorden wilt u bovenaan de kaart hebben staan?’
Hij blijft stil. Na een tijdje noem ik hem wat voorbeelden zodat hij in een richting kan nadenken. Hij blijft stil. ‘Wilt u eens wat andere rouwkaarten zien zodat u op een idee gebracht kan worden?’ Rommert blijft stil.
Ik besluit ook om stil te blijven. Zo zitten we een kwartier. ‘Kopje thee?’, vraagt de thuiszorg ondertussen. Rommert loopt naar het raam en staart naar buiten. Bij mijn tweede kopje thee hoor ik hem mompelen: ‘zij was alles wat ik had’. Automatisch schrijf ik het op.
‘Ik weet niet wat er boven moet’, verzucht Rommert, ‘verzint u maar wat’. Ik laat hem de zin lezen: ‘Zij was alles wat ik had’.
Hij glimt eventjes en knikt.
Mocht u meer informatie willen kunt u uiteraard contact met mij opnemen.
Aan een kennismakingsgesprek of een voorgesprek zijn geen kosten verbonden.
GaandeweG Uitvaarten Geraldine van de Vegte 06 517 597 47