Iris Knaap

“Het steeds weer zoeken naar verbinding en verdieping, naar het weven van de rode draad door alle onderdelen van de plechtigheid heen, zo mooi!”

Het plotselinge overlijden van mijn moeder (en alles wat ik daar rondom heen zelf meemaakte) bracht mij ertoe de kennis en ervaring met de uitvaartwereld die ik al had, om te buigen naar het zetten van concrete stappen. Ritueelbegeleiding bleek mijn roeping, het voelde als herkenning en thuiskomen. Het was de leukste opleiding die ik ooit heb gevolgd; wat een creativiteit is er naar boven gekomen! Zowel in taal als in denken en ook gewoon concreet door iets te maken met je handen.

Naast de tools voor het vak heb ik meer geleerd dan ik dacht. En dat als je je hart openzet om te geven en te ontvangen, er mooie dingen kunnen gebeuren. In dit vak is het essentieel om bij jezelf te blijven, omdat families in al hun kwetsbaarheid feilloos aanvoelen of je oprecht bent of niet.

Wat ik ook heb geleerd en inmiddels zelf heb ervaren is dat de klik tussen uitvaartbegeleider en ritueelbegeleider van essentieel belang is. Net zoals de docentes van de opleiding, Margreet en Esther, een gouden combinatie zijn die elkaar perfect aanvullen (en dit dus mede debet is aan het al dan niet slagen van de opleiding), is het van groot belang dat een uitvaartbegeleider de meerwaarde van een ritueelbegeleider ziet en dit ook uitdraagt, naar families én collega’s toe. Als je je ervan bewust bent wat je voor elkaar kunt betekenen, straal je dat samen uit en voelen anderen dat het klopt.

Eindelijk doe ik nu iets wat ik kan en helemaal in mijn vingers heb. Het gaat me zo natuurlijk af, het is alsof ik dit werk al jaren doe! In dit vak komen al mijn talenten bij elkaar: Creativiteit, schrijven, spreken, luisteren, troosten.

Ik houd van de echtheid die ik ontmoet in de gesprekken met families. Met de dood gaan alle maskers af en ontmoet je de ware kern van mensen. De opsmuk is weg; je ziet alleen nog de puurheid van de mens in al haar kwetsbaarheid en schoonheid.

Het mooie aan dit werk vind ik het steeds weer zoeken naar verbinding en verdieping, naar het weven van de rode draad door alle onderdelen van de plechtigheid heen. En het aan families uitleggen wat de meerwaarde kan zijn van een ritueel en er dan in slagen hen te overtuigen, al stond men er in eerste instantie wat argwanend tegenover. Dat vind ik echt kicken! Dan is mijn missie als ritueelbegeleider geslaagd. Want ik word dan wel ‘verkocht’ als ‘spreker’, ik BEN een ritueelbegeleider.

Ik ben mijn bedrijf Iris Knaap Ritueelbegeleiding gestart ‘Voor een afscheid in de kleuren van je hart’.
Ik creëer afscheidsceremonies met beeldende taal, symboliek, rituelen en kleur. En met een tintje ‘er is meer tussen hemel en aarde’- als dat kan/past. In tijden van duisternis probeer ik een lichtje te zijn voor anderen en hen hoop en troost te bieden.