John Groenewoud

“Nee meneer, dat verkopen we niet in de winter…”

De opleiding tot uitvaartbegeleider bij GaandeweG hebben we nog maar net afgerond of onze eerste melding van overlijden biedt zich aan.

Vol vertrouwen, maar met de nodige spanning maken we de afspraak met de nabestaanden om de uitvaart samen met hen in kaart te brengen. Precies zoals wij dit voor ogen hadden, geven we de familie aan welke mogelijkheden er allemaal zijn om een uitvaart passend en bijzonder te maken.

De familie wilde graag een thuisopbaring en zoals we geleerd hadden, geven we ook hier aan welke mogelijkheden er zijn om het lichaam van hun dierbare te koelen. “….We kunnen kiezen voor een koelplaat of thanatopraxie,  maar nog veel mooier is het koelen op basis van graszoden” hoor ik mezelf nog zeggen. Met de minimale kennis die we van deze methode hebben, leggen we de familie uit hoe dit in z’n werk gaat. “Wow,… dat lijkt ons mooi,.. ja, dat willen we graag” was het antwoord van de familie.

Vol vertrouwen gaan we aan de slag met onze voorbereidingen. Inmiddels hadden we een mooie etagère gevonden voor de opstelling van het gras bij de overledene. De etagère kan pal naast de overledene staan en de drie grote schalen, waarvan de grootste een doorsnede heeft van 1 meter, zouden we dan vullen met graszoden.

Dus op naar het tuincentrum om mooie graszoden te kopen. De medewerker van het tuincentrum keek ons met verbazing aan op onze vraag of ze graszoden op voorraad hadden. ”Nee meneer, dat verkopen we niet in de winter” was zijn antwoord.

We hadden dus een behoorlijk probleem, we hebben een grasopbaring toegezegd, maar we hebben geen gras!!

Gelukkig had mijn collega een idee. Hij was coach van het honkbalteam van zijn zoontje en had de sleutel van het honkbalterrein. Daar ligt voldoende gras zei hij. Dus twee schoppen opgehaald en gekleed in pak naar het honkbalveld. En ja hoor, daar in het outfield ligt mooi gras en ach,.. daar kunnen ze toch best een beetje van missen. In het donker hebben we als dieven in de nacht een flink stuk uit het outfield geschept en in grote bakken in de auto gelegd.

 De volgende ochtend hebben we een geweldig mooie grasopbaring gerealiseerd, waar de nabestaanden nog weken na de uitvaart vol enthousiasme over spraken. Maar of de honkbalvereniging hier ook nog weken over gesproken zal hebben weet ik niet, maar die zullen vast wat minder positief zijn geweest over de ontdekking van een groot zwart gat in het outfield.